Zor sokakların çıkmaz bahçelerinde fesleğen kokusu sanmak hayatı.
Yorgun ayak izlerine yenilerini, bir gün sonra en yenilerini katmak için yarışmak. Çok fikirli gündemlerin öz zikrini yakalamak ve çekmek tespihi “sen ben ve fesleğen, sen ben ve fesleğen.” Şeref vermek âlemin korkularına, şerefsiz yüreklerin aç biilaç bakan ruhlarına.

Arada bir zaman kaybı da olsa bırakmak parmaklarını satırlara, kaybetmeden ellerini susturmadan gözlerini. Ve arada bir yürümek, dönemin en onurlu çetesiyle gece bakkallarına ‘Dost’u kollamak,’ ‘Digor’u hatırlamak’ yağmurlu saatlerin hüzünlü ıslaklarında. İnadına bilmek, inadına sevmek, inadına sen ve ben.

Ama ardında kalan, sepetin tuzlu tellerinde gururunu arayan balıkların pulları.
Savrulduğun ise derinsiz, tuzsuz, sığ denizlerin suları…

Şimdi yoruldum ilk kez. Önümde solgun ve sınırsız fesleğen bahçeleri. Oysa tek bir saksı vardı bakılası, onurlu, ıslak tohumları…

Bazen hayatın tadı bir merdiven altına gizleniverirmiş fesleğen yapraklarında…
Yeter ki onursuz olmasın aşk…

Güzel sözler bunlar
Ne kadar deli ya da akıllıysam, arkadaşlarım da o kadar akıllı ya da deli elbette. Böyle güzel laflar eden de bir ‘deli arkadaşım” Adı Selmin Pazvantoğlu. 6 okka yüreği olan, o koca yürekte yaşayan her şeye sevgi besleyen bir gerçek hayat dostu o.

Eski günlerinde milli takıma seçilen bir kürekçi hocalara hocalık yapacak kadar yetkin bir dalış ustasıydı. İç mimarlık okuyup, mesela Bodrum’da pek çok oteli sıfırdan yapıp süsleyip anahtar teslim etti epeyce.

Sonrasında kendini yazı çizi işine verdi. Hem internet ortamında gazete çıkarıyor hem de bazı ulusal gazetelerin muhabirliğini yapıyor bölgede.

Yolumuz Güneydoğu’da kesiştiğinde eteği belinde, değme erkeğe taş çıkaracak yaman çalışmalarını bizzat görmüşlüğüm vardır Selmin’den. Ne görüyorsunuz

Bunları buraya yazış nedenim var. Bir takım çıkar çevrelerinin tekerine çomak sokan haberler yapmış bu deli kız. Fincancı katırları ürkmüş, işleri bozulmuş hazretlerin.

Kız başına bulunca korkuturuz sanmışlar tehdit küfür kıyamet eylemişler. Bizim ki tınmamış bile. Şimdi ‘asar keseriz’e getiriyorlar lafı.. O da “hoş geldiniz safa getirdiniz, böyle buyurun” diyor.

Gelenlere selam olsun benden de. Buluşma vakitlerinde ben de bizzat orada olacağım ağalar. Sizi ağırlamaktan ben de pek memnun olurum.

Dostluk böyle günde belli olur diyor, sevgili kardeşim, meslektaşım, arkadaşım Pervin’in yanından el sallıyorum size. Elimi görüyor musunuz, ya parmaklarımı?…