Antalya’dayım. Güneş ve yağmur bulutları arasında bir mücadele yaşanıyor. Bu akşam yağmur yağacak mı, yoksa konser iptal mi olacak? Tüm biletler çoktan tükendi. Fazıl Say bu yoğun tempoya nasıl dayanıyor, hiç bilemiyorum. O, müzik dünyasında hızla yol alırken bizler sadece onu izlemekle yetiniyoruz. Sürekli risk alan, özünü sorgulayan bir sanatçı. Biz ise heyecandan bir o yana bir bu yana savruluyoruz. Yılların deneyimli müziği temsilcisi, organizatörlükte çığır açan dost Kadir Dursun her yerde, bir orada bir burada. Dışarıda fırtınalar koparken, içten bir gülümseme ile “Her şey yolunda” mesajını veriyor. Şehirde yükselen sesler: “Şehirde caz var”…
Evet, Antalya’da bir caz zenginliği var! Kent, tam 8 yıldır muhteşem bir caz festivaline ev sahipliği yapıyor.
Bu festivalin harika olmasının sebebi, yüksek kalite anlayışından ve usta caz sanatçılarını sahneye çıkarma becerisinden kaynaklanıyor. Aynı zamanda yaratıcılık da ön planda. Yaratıcılığın vücut bulmuş hali: Akra Jazz Orkestrası! Festival, Akra Otelleri’nin girişimiyle düzenleniyor. Otelin sahibi Haydar Barut, müzik kültürünü kente yaymak isteyen bir gönüllü olarak öne çıkıyor. Festivalin dinamosu, Kadir Dursun ise tüm organizasyonu başarıyla sürdürmeye devam ediyor.
DEMOKRATİK DÜZEN
Akra Caz Festivali, 14 Mayıs’ta İbrahim Maalouf’un “The Trumpets of MichelAnge” projesiyle başladı. Ben, festivalin son iki konserine katılma fırsatı buldum.
Festivalin sürekli konuğu olan Rusya’nın caz elçisi saksafon sanatçısı Igor Butman ve Moskova Caz Orkestrası, onlara eşlik eden solist Fantine ile birlikte sahne aldılar. Kapanış konserini ise Fazıl Say, davulcu Ferit Odman ile birlikte gerçekleştirdi.
Konserler, açık havada ve son derece “demokratik” bir düzenle yapılıyor. Sahne, ses ve ışık sistemi oldukça etkileyici. Denize bakan yeşil alan, yalnızca bar masaları ve bistro düzeni ile donatılmış. Herkes ayakta nasıl olsa. Oturmak isteyenler ise arka kısımda yer alıyor. Yaklaşık 2 bin kişilik bir alan burası.
Konser sonrasında, “İki Beş Bir/Social Club” etkinliğinde Akra Caz Orkestrası ve oraya gelen tüm cazcılar sahne alıyor. “Jam Session” ile doğaçlamalar, Doğu-Batı ezgilerinin buluşmaları ve yaratıcılık dolu anlar birbiri ardına yaşanıyor.
Ve kapanış konseri… Yer sınırlı olduğu için iki gece üst üste yapılıyor bu özel etkinlik. “Piyano Başında 50 Yıl” isimli konserin teması belirlenmiş.
FAZIL SAY VE CAZ
Son konser anında, Fazıl Say piyanoda, Ferit Odman ise davullarda yer alıyor. Her parçanın öncesinde Fazıl, dinleyicilere kısa açıklamalar yapıyor. İçten, samimi ifadeleriyle ortam hemen canlanıyor. Her konuşmasında Ferit Odman’a övgüler yağdırıyor ve “Davul fikirlerinin çoğunu ona ben empoze ettim” demekte bir sakınca görmüyor.
Fazıl Say’ı daha önce caz akortlarıyla dinleme fırsatım olmuştu. Ancak davulların işin içine girmesiyle müziğin atmosferi tamamen değişiyor. Caz tınıları ağır basıyor.
Öncelikle dünya seslerinin harmanlandığı “Ses”, ardından Ege ovalarından esinti getiren “Kâhinlerin Kehaneti” seslendiriliyor. “İnsan İnsan” orijinalinden oldukça farklı duyuluyor. Fakat “Kara Toprak” hemen caz versiyonu ile dinleyiciyi derin bir etkiye sokuyor. Davullar, Âşık Veysel’in felsefesini daha da derinleştiriyor; şiirsel sololar bir incelik hissi katıyor.
Samed Behrengi’nin “Küçük Kara Balık” bestesi, dinleyiciyi çocukluk anılarına geri götürürken, Ferit Odman’ın davulları, minik balığın içinde yüzdüğü nehrin akışını ve su üzerindeki çakıl taşlarını canlandırıyor.
İki usta sanatçının soloları sona erdikten sonra, biz ölümlü dinleyiciler gökyüzünün bulutlarının üstündeki bir havaya bürünüyoruz. Alkışlar bir an bile durmuyor. Bu adeta deneysel bir konser niteliğinde; hem kendilerini hem de dinleyiciyi sınama amacını taşıyorlar.
Sırada iki “aile bestesi” var. Kızı için bestelediği Kumru parçasını bu kez piyano ve davul eşliğinde dinliyoruz. Herkes sahneye mırıldanarak eşlik ediyor. Bir de babası Ahmet Say için yazdığı eser…
DUYGU YOĞUNLUĞU
Her eserde dört mevsimi bir arada yaşıyoruz. Aynı konserde sadece Fazıl Say’ın piyanoyla geçirdiği 50 değil, yeryüzünün tüm duyguları bize eşlik ediyor.
Kaz Dağlarını göz dikmiş para babalarından kurtulmasını temenni ettiği eseri anons ettiğinde, ortam alkışlarla çınlıyor. Ağaçlara ve kuşlara çalmaya gitmiş olan Fazıl Say, ancak 50 bin kişinin onu dinlemek ve doğaya destek vermek için toplandığını bilmiyor gibi görünüyor.
“Summertime” varyasyonlarına geçildiğinde, birçok dinleyici dans etmeye başlıyor. Artık finaldeyiz. Ancak seyirci durmak bilmiyor. Geçen yıl kaybettiğimiz değerli Genco Erkal’ı anarak, onun anısına Nâzım Oratoryosu’ndan bir bölüm sunulduğunda birçok izleyici gözyaşlarına boğuluyor. Ardından Paganini’nin caz çeşitlemesi ile bir başka final daha gerçekleştiriliyor. Yine, seyirci coşkuyla alkışlıyor. Mozart’ın Türk Marşı’nın caz uyarlaması ile yaşam sevincimizi, kahkahalarımızı ve duygularımızı paylaşıyoruz. Şimdi dağılıyoruz. Emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler. İyi ki varsınız!
Seneye Antalya Akra Caz Festivaline yerinizi şimdiden ayırtmayı unutmayın!
