Başkanlık Sistemi: Zafer mi, Felaket mi?
Türkiye, 2017 referandumuyla tarihinin en önemli dönemeçlerinden birini yaşadı. Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana uygulanan parlamenter sistem bir kenara bırakıldı, yerine “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” adı verilen başkanlık düzeni getirildi. O gün “millet iradesi” denildi, “istikrar” denildi, “güçlü Türkiye” denildi. Peki bugün, 8 yıl sonra geldiğimiz noktada başkanlık sistemi bir zafer mi oldu, yoksa bir felaket mi?
Vaatler Neydi?
Başkanlık sistemiyle birlikte Türkiye’nin koalisyonlardan, siyasi krizlerden kurtulacağı söylendi. Karar alma mekanizmaları hızlanacak, ekonomi şahlanacak, demokrasi daha da güçlenecek denildi. “Güçlü liderlik” ile Türkiye dünyada söz sahibi olacak, vatandaş refaha kavuşacaktı.
Gerçek Ne Oldu?
Bugün tablo ortada:
-
Ekonomi çökmüş durumda, enflasyon tarihin zirvesinde, milyonlar geçim derdinde.
-
Demokrasi daha da geriledi; kuvvetler ayrılığı fiilen yok oldu, yargı bağımsızlığı tartışmalı hale geldi.
-
Meclis devre dışı bırakıldı, milletvekilleri sadece “el kaldır indir” mekanizmasına dönüştü.
-
Medya tek sesli hale geldi, muhalefet baskı altında.
-
Devlet yönetimi şeffaflığını kaybetti, kararlar tek merkezden alınıyor.
Başkanlık sistemi, vaat edilenin tam tersine, krizlerin sebebi haline geldi.
Zafer Kimin İçin?
Bugün bu sistemin tek kazananı var: Tek adam ve çevresindeki dar klik. Onlar için gerçekten bir “zafer” oldu. Çünkü hesap vermeden yönetme imkânı sağladı. İhale dağıtmak, devlet kadrolarını paylaşmak, ülkeyi kendi şirketleri gibi yönetmek onlar için kolaylaştı.
Felaket Kimin İçin?
Ama halk için tam bir felaket oldu. İşsizlik, pahalılık, eğitimde çöküş, sağlıkta yetersizlik, dış politikada yalnızlık… Başkanlık sistemi halka refah getirmedi, tam tersine yaşamı daha da zorlaştırdı.
Son Söz
Başkanlık sistemi bir “zafer” olabilir, ama sadece iktidar için. Millet için ise açıkça bir “felaket.” Ve tarih hep şunu gösterir: Halkı felakete sürükleyen hiçbir sistem uzun ömürlü olmaz.
Bugün sorulması gereken tek soru şudur: Türkiye bu sistemle devam edebilir mi? Yoksa gerçek zafer, yeniden demokrasiye ve hukuk devletine dönüş mü olacak?
